หมวดหมู่ - กฎหมายพิเศษ

ข้อเท็จจริง  

     หมู่บ้านของผู้ร้องเป็นนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรตามกฎหมาย (“นิติบุคคลฯ”) ได้รับโอนสาธารณูปโภคโดยคำสั่งศาลเมื่อกลางปี 2561  โดยสมาชิกของหมู่บ้านได้ให้ความเห็นชอบในการจัดเก็บค่าบำรุงจากบุคคลภายนอกซึ่งใช้ถนนอันเป็นสาธารณูปโภคอย่างหนึ่งของหมู่บ้านเป็นทางผ่าน เนื่องจากถนนดังกล่าวสามารถใช้เป็นทางลัดออกไปได้หลายทาง ปรากฏว่าหน่วยงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งอ้างตนว่าเป็นผู้ได้รับประโยชน์จากภาระจำยอมโดยอายุความ สามารถใช้สิทธิเดินทางผ่านถนนดังกล่าวข้างต้นได้โดยไม่ต้องชำระค่าบำรุง แต่หน่วยงานดังกล่าวก็ไม่สามารถแสดงรายละเอียดใด ๆ แห่งภาระจำยอมต่อนิติบุคคลฯ ได้ โดยอ้างว่าเป็นเพราะกรมที่ดินได้ทำลายเอกสารที่เกี่ยวข้องไปแล้วบางส่วน

ประเด็นคำถาม

1) นิติบุคคลฯ ควรดำเนินการอย่างไร

2) นิติบุคคลฯ จะสามารถดำเนินการร้องขอต่อศาลหรือกรมที่ดินเพื่อให้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ชาดเกี่ยวกับสิทธิหน้าที่ระหว่างนิติบุคคลฯ และหน่วยงานในกรณีดังกล่าวได้หรือไม่

ข้อเท็จจริง

ในการประชุมใหญ่สามัญของสมาชิกนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรมีมติเสียงข้างมากในเรื่องอัตราค่าส่วนกลาง หรือ ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาและการจัดการสาธารณูปโภคดังนี้

1.สำหรับผู้ค้างจ่ายค่าส่วนกลางในปี พ.ศ.2555-2560 ให้ลดค่าส่วนกลางที่ค้างชำระ 50% ของค่าส่วนกลางที่ต้องจ่ายจริง ส่วนในปี 2561 และปีถัดไปให้ชำระเต็มจำนวน ยกตัวอย่างเช่น บ้านหลังที่ 1 ค้างชำระค่าส่วนกลางรายเดือนในปี 2555-2560 เป็นเงินปีละ 7,000 บาท รวมเป็นเงินค้างชำระทั้งสิ้น 42,000 บาท หักส่วนลด 50% คงเหลือ 21,000 บาท และค่าส่วนกลางในปี 61 และ ปี 62 จ่ายจำนวนเต็ม ดังนั้น บ้านหลังนี้จะต้องจ่ายค่าส่วนกลางปี 2555 -2562 รวมทั้งสิ้น 35,000 บาท

2.สำหรับผู้ที่จ่ายค่าส่วนกลางตรงเวลาจะได้รับส่วนลด 25% ของค่าส่วนกลางที่ต้องจ่ายจริง เป็นเวลา 2 ปี คือในปี2561-2562 ยกตัวอย่างเช่น บ้านหลังที่ 2 ชำระค่าส่วนกลางรายเดือน ในปี2555-2560 ตรงเวลาทุกปี เป็นจำนวนปีละ 7,000 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 42,000 บาท และได้รับส่วนลด 25% ในปี 61 และ ปี 62 คิดเป็นเงินปีละ 5,250 บาท ดังนั้น บ้านหลังที่ 2 ต้องจ่ายค่าส่วนกลางสำหรับ ปี 2555-2562 เป็นจำนวนเงินทั้งสิ้น 52,500 บาท

ประเด็นคำถาม

• ในกรณีบ้านหลังที่ 2 ต้องเสียผลประโยชน์จากมติคณะกรรมการหมู่บ้านในเงินส่วนต่าง 17,500 บาท เจ้าของบ้านหลังที่ 2 สามารถเรียกร้องค่าเสียผลประโยชน์ดังกล่าวได้หรือไม่

ข้อเท็จจริง  

สมาคมด้านวิชาการแห่งหนึ่งได้ทำการรวบรวมบทความจากงานประชุมวิชาการ และได้นำไปส่งสำนักพิมพ์ของมหาวิทยาลัยเพื่อจัดพิมพ์ ปัจจุบันหนังสือได้มีการจัดพิมพ์ออกมาวางขายตามร้านหนังสือแล้ว โดยหนังสือเล่มดังกล่าวมีบทความของผู้ร้องรวมอยู่ในนั้นด้วย

ในกระบวนการจัดพิมพ์ สมาคมได้นำบทความของผู้ร้องที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมไปให้ผู้ทรงคุณวุฒิให้ความเห็นโดยไม่ได้แจ้งผู้ร้องก่อนซึ่งผู้ร้องทราบเรื่องนี้จากการเข้าร่วมประชุมของสมาคมในภายหลัง ต่อมาสมาคมได้แจ้งผู้ร้องให้แก้ไขบทความตามความเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิโดยมีกำหนดส่งวันสุดท้ายวันที่ 31 มกราคม ผู้ร้องไม่สามารถแก้ไขส่งได้ทันตามที่สมาคมกำหนด ผู้ร้องจึงได้แจ้งแก่สมาคม และสมาคมอนุญาตให้เลื่อนส่งบทความที่แก้ ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ สมาคมกลับแจ้งว่าหากผู้ร้องไม่ส่งบทความที่แก้ไขภายในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ จะถือว่าผู้ร้องไม่แก้ไขบทความตามความเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้ร้องจึงส่งบทความที่แก้ไปให้สมาคมในวันที่ 16 กุมภาพันธ์

ปัจจุบันเมื่อหนังสือวางขาย ผู้ร้องพบว่าบทความของผู้ร้องในหนังสือเป็นบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคม ไม่ใช่บทความที่ผู้ร้องได้ทำการแก้ไขแล้ว ผู้ร้องติดต่อไปยังสมาคม และสำนักพิมพ์ พบว่าต้นฉบับที่สมาคมส่งให้สำนักพิมพ์คือบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคม โดยอ้างว่าผู้ร้องไม่ส่งบทความภายในวันที่ 31 มกราคม จึงต้องส่งบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคมไปแทนบทความที่ผู้ร้องแก้

ประเด็นคำถาม

1. ใครเป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคม

2. ใครเป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในบทความที่ผู้ร้องแก้ไขซึ่งยังไม่ได้ถูกเผยแพ่รออกไป

3. ใครเป็นผู้มีลิขสิทธ์ในบทความที่อยู่ในหนังสือที่ตีพิมพ์ออกวางจำหน่ายแล้ว

4. ถ้าหากผู้ร้องไม่ได้แก้ไขบทความส่งไปให้สมาคม สมาคมจะมีสิทธิ์นำบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคม ไปตีพิมพ์ลงในหนังสือได้หรือไม่

5. การนำบทความที่อยู่ในเอกสารประกอบการประชุมของสมาคมไปจัดพิมพ์เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ทรัพย์สินทางปัญญา จริยธรรมวิจัย หรือไม่อย่างไร

ข้อเท็จจริง  

ผู้ร้องเช่าที่ดินกับวัดและได้ก่อสร้างอาคารพาณิชย์ในที่ดินมาเป็นระยะเวลาประมาณ 30 ปี โดยผู้ร้องเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในอาคารที่ก่อสร้างและได้รับเอกสารสิทธิ์จากสำนักงานที่ดินถูกต้องตามกฎหมาย ต่อมามีบุคคลอื่นประสงค์จะสร้างอาคารพาณิชย์ในที่ดินของวัดติดกับอาคารพาณิชย์ของผู้ร้อง ผู้ร้องเกรงการก่อสร้างอาคารเพิ่มบนที่ดินเดียวกันและจะก่อสร้างติดกับอาคารพาณิชย์ของผู้ร้อง อาจจะส่งผลกระทบต่ออาคารพาณิชย์ของผู้ร้องให้ได้รับความเสียหาย เนื่องจากการก่อสร้างอาคารต้องมีการคำนวณน้ำหนักโดยรวมของอาคารใหม่และอาคารของผู้ร้อง รวมทั้งวิเคราะห์ลักษณะของดิน เพื่อใช้ในการกำหนดระยะห่างระหว่างฐานราก

ผู้ร้องได้สอบถามเจ้าหน้าที่สำนักงานเทศบาลเรื่องการเว้นระยะห่างของอาคาร แต่เจ้าหน้าที่แจ้งว่าการอ้างสิทธิพื้นที่ข้างเคียง กฎหมายกำหนดให้เป็นสิทธิเฉพาะเจ้าของที่ดิน ไม่ใช่เจ้าของอาคาร

ประเด็นคำถาม

1. ใครเป็นผู้มีสิทธิกล่าวอ้างเรื่องสิทธิ “พื้นที่ข้างเคียง” ตามกฎหมาย และผู้ร้องสามารถอ้างสิทธิใดได้บ้างเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายต่ออาคารพาณิชย์ของผู้ร้อง

2. ผู้ร้องสามารถอ้างกฎหมายใด เพื่อร้องขอต่อศาลให้มีคำสั่งให้เจ้าของอาคารใหม่ ต้องดำเนินการให้ผู้เชี่ยวชาญด้านวิศวกรรม คำนวณน้ำหนักของอาคารใหม่และน้ำหนักอาคารที่ก่อสร้างเดิมในพื้นที่เดียวกัน เพื่อใช้กำหนดระยะห่างระหว่างฐานของอาคารใหม่กับฐานของอาคารเดิม เพื่อความปลอดภัยของอาคารก่อนดำเนินการก่อสร้าง